ölüm haberi vermek

yerine göre ölüm haberi almaktan daha zor olsa gerek. hele türkiye gibi keyfe doktor öldüren amirlerin olduğu bir ülkede tamamen zulüm.

buraya yazarken bile elim titriyor, bir ikincisini yaşamak istemediğim durum

ben hep alan oldum ne yazık ki ama vermenin de ne kadar zor olduğunu tahmin edebiliyorum. karşındaki yıkılacak biliyorsun. nasıl söyleyebilir ki insan. bence haberi verdiğiniz kişi için yapabileceğiniz tek şey, ona kucağınıza açmak ve sımsıkı sarılmak. çünkü muhtemelen o ayakta duramayacak kadar güçsüz hissedecek.

Bugün tam bir sene olmuş telefon ile ölüm haberi aldığım. Hastane de covid sebebi ile yatıyordum ve çok zor bir süreçten geçiyordum yaklaşık 15 gün boyunca ateşim hiç düşmedi. Ateşim inmiyor diye camı açık bırakarak uyurduk. Gece saat 5-6 civarıydı çok net hatırlıyorum, birden bir üşüme geldi ve uyandım. Kafamı kaldırıp cama baktım kalksam abim uyanacak diye kalkmak istemedim. Ateşim olduğu için normalde örtünmezdim ama esiyor diye örtündüm. 5 dakika geçmedi telefon geldi. Babam vefat etmiş. İnanmadım, doktoru aradım. Doktor dediğim de babamın en yakın arkadaşıydı kaç yıllık dostu. Bana sadece “başın sağolsun” dedi ve kapadı. Böyle ölüm haberi mi verilir? Odam morgun üstündeydi, merdivenlerden iki basamak insem morga inecektim. Aslında inmesem camdan bile görebilirdim. Ona bile izin vermediler. Ne cenazesine gidebildim ne de son kez görebildim. Sevdiklerinize sıkı sıkıya sarılın, hayatın kuralları her zaman geçerli ne zaman ne olacağı gerçekten belli olmuyor. Nur içinde uyu Babam. Seviyorum seni ve hep seveceğim.

staj yaptığım zaman şahit olmuştum. doktor biraz dangalaktı bizim. söz konusu hasta gayet bilinçliydi ama bi anda kalbi durdu ve vefat etti. yoğun bakım kapısı önünde yakınları bizi darp edecekti az daha ama güvenlikle çözmüştük mevzuyu. hasta yakınları ''babam anjiyo olmasaydı ölmezdi'' dediydi. bizim dangalak çıkıp ''bugün ölmese yarın ölecekti'' dedi aq. herkes bi daha yerlere yıkıldıydı.